Ne zamandır okumayı planladığım
kitaplardan birisiydi Zorba. Filmini de kitabını okumadan izlemedim, şimdi
rahat rahat izleyebilirim. Zorba maden işlerinde çalışan bir adam ve bir gün
Patron için çalışmaya başlıyor. Patron Zorba’nın dünya görüşünden ve
fikirlerinden inanılmaz etkileniyor ve bu iki insanın sohbetleri bir ziyafet
gibi biz okuyucuların önüne seriliyor. Zorba için herhangi bir kural yok
hayatta, dünyadaki en önemli şey doğa, yemek ve kadınlar onun için, tüm bu önceliklerinin
de kendince bir felsefesi var onun kafasında. Patron ise Zorba’nın tam tersi
bir karakter, okuyor, yazıyor, çalışıyor. Bizler gibi her şeyi zamanında ve
plan dâhilinde yapıyor. Bu sebeple iki karakter birbirinden çok farklı. Onların
dostluğu ise özenilecek türden. Kitabın sonunda ise gülmekten kendimi alamadım,
açıkçası fikir olarak birçoğumuzun Zorba ama gerçek hayatta Patron olarak
hayatımızı sürdürdüğümüzü düşünüyorum. Bu kitabın filmi çekildi ve özellikle
müzikleri ile ayrıca ünlü oldu, şimdi en kısa zamanda filmini izlemeliyim.
Altını çizdiklerim;
“İnsan, soyu için, Tanrı için,
kendini bir düşünce uğruna feda mı etmelidir?”
“Mutluydum; biliyordum bunu. Bir
mutluluğu yaşarken onu kavramamız zordur; ancak o geçip de arkamıza baktığımız
zaman, birdenbire biraz da hayranlıkla, ne kadar mutlu olduğumuzu anlarız.”
“Zorba’nın mektubunu okuduktan
sonra bir zaman kararsız kaldım. Kızmam mı, gülmem mi, yoksa hayatın kabuğunu,
mantığı, ahlakı, namusu aşarak lezzete varan bu eski adamı hazla seyretmem mi
gerektiğini bilemiyordum.”
Arka Kapaktan;
Zorba adlı bu romanı, onun
kendisiyle giriştiği bir tür sessiz hesaplaşma sayılabilir. Geçmişin, elden
kayıp giden zamanın ve insanın temel yanılgılarının bir kez daha gözden
geçirilmesidir bu roman. Zorba aracılığıyla Kazancakis özyaşamının yenilgiler
ve soru işaretleriyle dolu bir bilançosunu çıkarır. Bu bağlamda ele alınınca,
bu roman, Zorba ile yazarın yaşam öykülerinin çizili sınırları arasında sonsuz
atkı ve çözgülerle sokunmuş büyülü bir kumaştır, denebilir; baştan sona sürekli
bir arayışı, sonu gelmez çabaları yansıtan bir kanaviçedir; insanı arayışın
serüvenidir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder