Yanımda taşımakta zorlandığım,
hafta içi ofiste, hafta sonları da evde okuyarak yaklaşık 10 günde bitirdiğim
kitap 1Q84. Açıkçası kalınlığından dolayı biraz gözümü korkutmakta olduğundan
bir yıldır kitaplığımda beni beklemekteydi. Sınavlardan sonra bir hızla okumaya
başladım, okurken beni çok sıkmadı ama bu kitabın abartıldığı kadar bir
başyapıt olmadığını düşünüyorum. Çünkü daha önce Murakami’den Sahilde Kafka ve İmkânsızın
Şarkısını okumuş ve onları çok beğenmiştim.
1Q84 onlar kadar başarılı bir roman
değil. Kurgusu güzel, Aomame adında bir kız ve Tengo adında bir adamın hikâyesini
anlatmakta. Bu kişiler garip bir şekilde birbirine bağlı ancak bunu kitabın
ortalarına kadar anlayamıyoruz. Ayrıca kitapta doğaüstü olgulardan da bahsediliyor,
Little People, Pupa Hava (havadan koza anlamında), Maza ve Douta gibi ilginç
bir sürü konu var.
Ancak Murakami’nin genel tarzı
olan, müzik, yemek, tren ile seyahat detayları ve başka kitaplardan alıntılar
(özellikle George Orwell’in 1984’ü) gibi o kadar çok detay ve tekrar var ki bir
zaman sonra sizi esas konudan uzaklaştırıyor. Sanki kitap uzasın diye oraya
eklenmişler gibi. Yine de kitap bu kadar
kalın olmasına rağmen akıcı bir şekilde okunabiliyor. Tekrarlar dışında sıkıcı
bir konu değil, hatta ilginç bile diyebilirim.
Ve cevapsız sorular;
- Tengo’nun gerçek babası kim?
- Tengo’nun yaşça büyük kadın arkadaşına ne oldu?
- Aomame ve Tengo bu hamilelik işini nasıl kolayca
kabullendi? Aomame, bebeğin babasının Tengo olduğunu nasıl anladı?
- Öncüler nerede?
- Little People kitabın başında o
kadar aktifken, sonrasında neden kayboldu? vb.
Okumayanların gözü korkmasın diyeceğim, aslında bu kitaba
harcanacak zamanı başka kitaplara ayırmanın daha mantıklı olduğunu düşünüyorum.
Yine de tercih okurların.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder