Her Kalp Kendi Şarkısını Söyler - Jan-Philipp Sendker

Birlikte yaşadığımız insanları, annemizi, babamızı, kardeşlerimizi yeterince tanıyor muyuz?

Onların bizden farklı bir geçmişleri, hayatları olabilir mi?

Aşkı yaşamak için görmeye, duymaya, dokunmaya ihtiyaç var mıdır?

Uzun yıllar boyunca kayıp olan babasının yazdığı bir mektubu bulan ve bu mektubun arkasındaki gerçekleri öğrenmek için yola çıkan Julia’nın hikayesi bu kitap.. Mi-Mi adında bir kadına yazılan mektup, devamındaki sıcak aşk hikâyesi… Geçmişin U Ba adındaki bir adamdan bir film gibi kendisine anlatılması…  Babasının çocukken geçici bir körlük yaşadığını ve aslında hiç tanıdığı gibi olmadığını öğrenmesi.  Ve Mi-Mi’ye olan naif aşkı...   

Fiziksel engellerin insanların hayatı nasıl etkilediğine de dikkat çekilmiş. Yaşanan körlük sebebiyle doğanın ve çevrenin tasvirlerine de gayet başarılı bir şekilde yer verilmiş. En çok bu kısmını sevdim diyebilirim. U Ba, babayı anlattığı dönemde, sanki çiçeklerin kokusunu, böceklerin çıkardığı sesleri, ormanın yeşilliğini ben de yaşadım… Bu sebeple okurken huzur kapladı içimi…

Altını çizdiklerim;

“Bizi kör, sağır eden hiddettir, ya da korku. Kıskançlıktır. Güvensizliktir. Korktuğunda, öfkelendiğinde dünya kasılır, şirazesinden çıkar. Hem bizim için, hem de gözleriyle görenler için. “ S- 120

“Beklemenin, yürüyemeyen ve diğer insanların yardımına muhtaç olan birinin hayatının ayrılmaz parçası olduğunu öğrenmişti.” S- 161

“Müzik, derdi babam sık sık, bir tanrının ya da semavi gücün varlığına inanabilmemin tek nedenidir.” S- 227

“Sevgi öyle farklı yüzlerle karşımıza çıkar ki hayal gücümüz bile hepsini görmeye hazırlıklı değildir.” S- 234

Arka Kapaktan;

Başarılı ve ünlü avukat olan babası tam da Julia’nın fakülteden mezun olduğu günün ertesi sabahı ardında hiçbir iz bırakmadan ortadan kaybolur.. birkaç yıl sonra ise annesi şans eseri bulmacanın bir parçasını bulacaktır- Mi-Mi adında gizemli bir kadına 40 yıl önce yazılmış ama gönderilmemiş bir mektup.