Herkes Herkesle Dostmuş Gibi - Barış Bıçakçı

 



Bu sene bütün kitaplarını bitirmeyi hedeflediğim yazarlardan birisi Barış Bıçakçı. Okuduklarımın arasında en çok Bizim Büyük Çaresizliğimiz ve bu kitabı sevdim. Belli bir konu yok gibi ama genel bir bütünlüğü olan bu kitapta, Ankara’yı çok bilmesem de sanki elime bu kitabı almışım sokakta yürüyorum ve yanımdan gelip geçen herkesin içsesini duyabiliyormuşum gibi hissettim. Okuduğum güzel kitaplardan birisiydi. Kişiler hep bir şekilde birbirlerinin yakınlarından geçiyorlar ve yeni bir hikâyeye başlıyorlar, o bitince birden başka birisi anlatmaya başlıyor. Aslında her paragrafından bir öykü çıkarmış diye düşünüyorum. Özetle çok sevdim…

Altını çizdiklerim;

“Yere çakılana kadar kanatlarımın olduğuna inanacağım” S- 30

“Kucağınızda tutarken çocuklarınızı, kucağınızda tutuyordunuz bütün umutlarınızı.” S- 37

“Hayat ne tuhaf! Bazı çatlakların içine insan davranışları sızıyor ve orada birikiyor. Sonra da kötü kokular yükseliyor hayatın çatlak yerlerinden, zayıf yerlerinden.” S- 47

“Bir halt var sanki geçmişte. Düşünme geçmişi, zaten bunun için kısa geliyor insana ömür, düşündüğü için.” S- 50

“Konuşmak kimi zaman sevişmekten beter eder insanı.” S- 78

Arka Kapaktan;

Tuhaf bir oyun oynuyor sanki insanlar. Birinin öyküsü sürüp giderken, bir hayat devam ederken, yanından geçen, oralarda bir yerde gezen bir başkasına, 'öteki' hayatlara ilişiyor gözümüz, gönlümüz. En derin, en gizli, hem de en sıradan öyküler bunlar. ...