Kaiken - Jean-Christophe Grange

Kitap Kardeşliği bünyesinde okuduğum kitaplardan birisiydi Kaiken. Okumaya başlamadan önce Japon felsefeleri hakkında daha çok bilgi sahibi olup, enteresan kurallar, gelenekler öğrenebileceğimi zannetmiştim ama tahminlerim çok doğru çıkmadı. Hikaye güzeldi ama kurgusu sıkıcıydı. Gerçek katilin kim olduğu belli olduktan sonra gereksiz bir uzatma vardı diyebilirim. Macera ve gizemli, şaşırtıcı romanları seviyorum ancak Kaiken bu talebimi tam anlamıyla karşılayamadı. Hikayede ayrıntılara hiç önem verilmemiş, baştan savma konular ortaya serpiştirilmiş gibi hissettim. Şaşırtıcı olması için çaba sarf edilmiş, okuyucu ters köşeye yatırılmaya çalışılmış ama bu konuda da çok başarılı olunamamıştı.  Yine de Grange hayranlarının okumadan duramayacağı bir kitap olduğunu zannediyorum.

Altını çizdiklerim;

“Çünkü aşk diğerinin duygusuyla beslenirdi. Coşku olmadan kalp durur, duygusuzlaşırdı. Tüm paylaşma yetisini kaybederdi. Sonunda da içine kapanarak yalnızlığıyla kendini korumaya çalışırdı.” S- 31

“Yasalar suçluları koruyordu, bu pekala bilinen bir şeydi.” S- 43

“Kalplerin uzaklaşması, bedenlerin uzaklaşması ile başlardı.” S- 72

Arka Kapaktan;

Doğan güneş karardığında, geçmiş, çıplak bir kılıç gibi keskinleştiğinde, Japonya artık bir anı değil, kabus olduğunda, Kaiken’in zamanı gelmiş demektir.