Engereğin Gözü - Zülfü Livaneli

Her devirde okunması gereken bir kitaptı Engereğin Gözü. Haremağası Süleyman’ın gözünden Padişahının annesi tarafından hapsettirilmesi ve onun yerine küçük şehzadenin tahta geçirilmesini konu alan bir roman. Kitapta hangi padişah olduğundan söz edilmemesine rağmen ben tamamen kurgu olmadığını düşünüyorum, içinde mutlaka ki gerçeklik payı vardı. Haremağası Süleyman’ın efendisine olan bağlılığın yavaş yavaş kaybolması, o yere göğe sığdıramadığı zatın yavaş yavaş gözünden düşmesi ve yeni efendisine olan sevgisi, kısacası değişken ruh halleri çok güzel tasvir edilmişti. Bir çırpıda okuduğum bu romanı herkese tavsiye ediyorum, çünkü her devrin romanı olduğunu düşünüyorum.

Zülfü Livaneli’nin kitabı hakkında bir cümlelik yorumu ise şu şekilde “Karanlıkla aydınlık arasında bir roman”

Altını çizdiklerim;

“Ne var ki, bu acımasız dünyada iyilik cezalandırılıyor! Uzun ömrümün bana öğrettiği gerçeklerden biri de bu. Kötülüğü yenmek, iyiliği yenmekten daha zor. Bu yüzden ,iyiler savunmasız oluyorlar, her türlü zararı görüyorlar.” S- 34

“Tahttayken şahin kesilirken, düşünce kadın kucağına yatıp ağlamak nasıl bir işti?” S – 70

“Bu dünyada Allah’ın en çok gücüne giden şey, insanların hadlerini bilmeyip büyüklük taslamalarıydı.” S- 72

Arka Kapaktan;

Engereğin Gözü, Haremağası ile Padişah arasındaki köle-efendi ilişkisi aracılığıyla, “bakışıyla her canlıyı kımıltısız hale getiren bir engereğin gözünü kamaştıran” iktidarın büyüleyiciliği üzerine alegorik bir roman. Bir yanıyla da dil şöleni: Zülfü Livaneli, Evliya Çelebi’nin Naima’nın ve Türkçe’nin büyük dil ustalarının izini sürüyor.