Korkmuyorum - Nicolo Ammaniti

Daha önceki yazılarımda da belirttiğim gibi, bir çocuğun dilinden ve düşüncelerinden aktarılan romanları çok seviyorum. Onların düşüncelerindeki saflık ve hayal gücü romanı daha etkili kılıyor benim için. Korkmuyorum isimli bu romanda öyleydi. Küçük ve fakir bir İtalyan kasabası olan Acqua Traversede yaşayan bir grup ailenin çocuklarının birbirleri ile yaptıkları bir yarışı, başkahraman Michele’in kaybetmesi ve kendisine verilen ıssız, terkedilmiş bir eve girme cezasın ile başlayan macerayı anlatan romanı bir günde bitirdim diyebilirim. Michele ıssız eve girdiğinde orada bir çukur ve çukurun içinde bağlı duran kendisi yaşlarda bir çocuk ile karşılaşıyor. Çocuğun oraya neden koyulduğu, kimlerin bu işi yaptığını kitabın ortalarında anlıyoruz. Sonucu ise tahminlerimin dışında bitti diyebilirim.

Kısacası dili basit ve okunması kolay, bir o kadar da heyecanlı bir romandı.

Arka Kapaktan;

Korkmuyorum’u az rastlanır betimsel duyarlılıkla işleyen, Michele’nin çocuk dünyasını ve dünyanın zengin fantezilerini son derece ustaca ortaya koyan Nicolo Ammaniti, doğanın ve insanın güzellikleriyle, çirkinliklerini, bu güzellik ve çirkinliklerin yarattığı zıtlığı, yine doğanın öğelerini kullanarak farklı metaforlarla anlatıyor.